domingo, 27 de maio de 2018

Rematou esta temporada de Catecismo.


Ben, outra temporada na que remata o Catecismo. Gracias por atender, aínda que tampouco atendéstedes tanto, creo eu 😊

Para despedirme, simplemente facervos o acordo de que María aparécese en Medjugorje.

Nestes últimos anos estase a producir un movemento Mariano moi importante, sendo Medjugorje, pola súa continuidade e polas súas mensaxes o centro de aparicións  máis imporante na actualidade. Tamén é certo que hai outros como Anguera, e relativamente hai pouco houbo máis como Kibeho ou Akita. Podedes procurar información sobre eles en Internet.

Como resumo do que é Medjugorje, hai unhas conferencias moi boas de Jesús García, póñovos esta porque fai unha historia sucinta do que alí sucede.



As novas tecnoloxías están presentes nisto, así que tendes unha canle de Youtube na que se publican contidos sobre as mensaxes das aparicións, o evanxeo, e cómo vivir de xeito católico. Chámase Reina de la Paz TV.


Se mirades nas listas de reprodución atoparedes diferentes contidos: hai programas agrupados baixo o título Según tu palabra, dirixidos polo P. David, nos que se analizan os evanxeos do día. En Conversando con Dios, o P. David pon unha oración para cada día.

En Escuela de Amor Aránzazu fala de cómo debe ser a oración e cómo debe comportarse un católico. Nos comentarios das mensaxes, (lémbrovos que esas mensaxes seguen a darse día a día) Aránzazu e Carlos fan unha análise persoal das mensaxes recibidas, e o P. David contextualiza esas mesmas mensaxes no seu entorno bíblico.

Sabedes que existen 10 secretos que serán revelados polos videntes pouco antes que vaian a ocorrir? Algo que nunca antes sucedeu na historia escrita da humanidade. O P. David fala aquí deses secretos, pero en realidade, como insisten na canle de Reina de la Paz, os secretos non importan, o que importa son as mensaxes públicas, que son as que hai que vivir.

Xa para rematar, indicar que todo o que comentamos aquí, como din os divulgadores e o P. David, é a nosa opinión persoal, sempre supeditada ao xuízo da Igrexa.

En todo caso, se queredes saber máis, sempre podedes mirar nas páxinas de Reina de la Paz TVVirgen de Medjugorje, Medjugorje.es, Santuario de Medjugorje, Medjugorje website, ou en Infinito más uno

E podedes preguntarme a min ou ao noso párroco, dende logo.

Espero que rematedes ben o curso e que teñades felices vacacións.

Saúdos. 

domingo, 20 de maio de 2018

Testemuñas no límite.

Como veredes, hoxe non vos poño un video de conversos. 

Xa que estamos a falar de Pentecostés cabe interesarse polos efectos do Espíritu Santo. Non podes dar testemuña de Xesús nin ser o seu discípulo sen o auxilio do Espíritu Santo. 

Hoxe en día, na nosa sociedade, pode ser incómodo falar de crencias, cando o mundo parece ter deixado de carón a espiritualidade católica.

Pero hay moitos sitios deste mundo, e nos últimos anos cada vez máis, onde significarte como seguidor de Xesús pode significar a túa morte inmediata. 


Hai xa once anos, o P. Ragheed Ganni foi asasinado por extremistas islámicos no Iraq. A súa historia é a que segue. 



Outro sacerdote iraquí é o P. Benham Benoka, que debeu fuxir en compaña de moitos católicos de Mosul cando comprendeu que a cidade ía ser capturada polo ISIS. O que denuncia é que os cristiáns iraquís foron sometidos a unha operación de expulsión e de exterminio que eliminou a minoría cristiana do Iraq ante a pasividade de todos os organismos internacionais. 



Sor Guadalupe Rodrigo é unha hirmá arxentina do Instituto do Verbo Encarnado. Tras anos de formación parteu como misionera a Orente Medio. Sor Guadalupe tiña algús problemas de saúde tras o seu apostolado, e buscando un lugar de descanso pediu ser trasladada a Alepo, Siria, apenas uns meses antes que estoupara a guerra. A súa historia dende aquela é toda unha película, ao igual que a historia de Siria nestes últimos anos.  



Pero non temos que irnos tampouco lonxe para atopar problemas de persecución. O 26 de xullo de 2016 o P. Jacques (Santiago) Hamel foi decapitado na súa propia igrexa e mentres oficiaba a misa na súa parroquia de St Étienne du Rovray. Xa foi considerado mártir polo Papa Francisco e inicouse o seu proceso de beatificación, como indica esta nova



Sei que varios de vós non pensades que exista o demo. Ben, lamento decirvos que mesmo é palpable un pensamento demoníaco.

Hai anos era impensable que no corazón de Europa poidera estoupar unha brutal guerra civil de carácter étnico, pero tal guerra estoupou e destruiu por completo o extinto país de Iugoslavia.

Hai anos ninguén podía supoñer que Siria poidera afogarse nunha espantosa guerra civil de carácter fundamentalista e relixioso.

Hai menos anos a ninguén se lle pasaba pola cabeza que sacerdotes católicos poideran ser decapitados na mesma igrexa na que oficiaban misa.

Como decía Xesús, estade alerta. Semella que vivimos tempos interesantes.

Feliz semana. 



Pentecostés.

O pasado domingo 13 de maio, que non vin por culpa do da pelota de Baio, celebrouse a ascensión aos ceos de Xesús. Por certo, que este domingo a Ascensión coincidía co 101 aniversario das aparicións de Fátima. 

A Ascensión sucede tras un período de 40 días tras a Resurrección, no que Xesús segue a aparecerse aos seus discípulos (se ben cun corpo distinto, como xa viramos) se ben non engade moito máis á doctrina que predicara, máis ben fai como unha confirmación de todo o que antes dixera, recalcando aos discípulos a importancia da fe. 

E, moi importante, fai a promesa dun consolador: retomamos o capítulo 24 de San Lucas.

36Estando eles comentando estas cousas, presentóuselles Xesús no medio e díxolles:

‑¡A paz sexa convosco!
37Sobresaltados e cheos de medo, coidaban contemplar un espírito. 38Pero el díxolles:
‑¿Por que estades asustados, e a que veñen esas dúbidas? 39Mirade para as miñas mans e para os meus pés: sonvos eu. Palpade aquí e decatádevos de que un espírito non ten carne nin ósos, como vedes que teño eu.
40E dicindo isto, mostroulles as mans e mais os pés. 41Pero eles, tolos de contento e sen saíren do seu asombro, non acababan de crer. Xesús preguntoulles:
‑¿Tedes por aí algo que comer?
42Déronlle un anaco de peixe asado. 43El colleuno e comeuno diante deles. 44Logo díxolles:
‑A isto referíame eu cando, estando aínda convosco, vos dicía que conviña que se cumprise todo o que está escrito na Lei de Moisés, nos Profetas e mais nos Salmos acerca de min.
45E abriu os seus entendementos para que comprendesen as Escrituras. 46E engadiu:
‑Así está escrito: o Mesías padecerá e resucitará de entre os mortos no terceiro día, 47e predicarase no seu nome a conversión e mais o perdón dos pecados a todos os pobos, empezando por Xerusalén. 48Vós seredes testemuñas de todo isto. 49E eu heivos mandar o don prometido por meu Pai. Mentres tanto seguide na cidade, ata que se vos revista co poder que vén de arriba.Así, Xesús pasa todavía 40 días na Terra ata que se despide, ascendendo aos ceos nunha paraxe cerca de Betania, ante os seus discípulos, que regresan a Xerusalén.

Os discípulos permanecen reunidos e en oración ata o día de Pentecostés, na mesma sala na que Xesús instaurara a Eucaristía o día da Cea. É o día da festa das colleitas ou das primicias. O seguinte video relata o sucedido. 


En realidade o interesante é o que ocorre de seguido: o grupo de Xesús estaba composto por xente con poucas cualidades de carisma ou de intelectualidade, comprensiblemente asustados e agochados tras ter visto a execución cruel do seu líder. A partir deste momento pasan a ser un grupo de verdadeiros apóstoles, que predicarán a palabra de Xesús e afrontarán sen medo toda clase de penalidades, incluíndo o martirio. 


Do que ocorreu daquela tendes de seguido unha película completa por se a queredes ver, se ben son tres horas e algo. 



E agora a pregunta para que me traiades: Cáles son os 7 dons do Espíritu Santo?

Saúdos. 

sábado, 12 de maio de 2018

Non vou este domingo 13 de maio


Desta simplemente non podo, que estamos liados coa pelota.

Aproveitade para dar unha volta por Baio e consumir localmente, pero non faltedes a misa! Este domingo fan cen anos das aparicións de Fátima.

Falamos o seguinte domingo, saúdos. 

domingo, 6 de maio de 2018

Historias tristes sobre as drogas.


Xa vos falara das drogas e de cómo chegaron dinamitar a xuventude en zonas como o País Vasco. 

Un grupo de rock que me gustaba moito era Eskorbuto, de Santurce. Formábano Iosu Expósito (guitarra e voz), Jualma Suárez (baixo e voz) e Pako León (batería). 

No video que vos adxunto aparece Iosu falando da adicción á heroína e de cómo era ese ambiente, desaconsellando á xente o seu consumo. No video podedes ver que está en malas condicións, pero chegou a estar moito peor, a xente de Santurce lémbrao en bicicleta e vestindo chándal, vendendo calquera cousa que poidera ter o máis mínimo valor para intentar conseguir uns poucos cartos para droga. 



Iosu conseguiu deixar a heroína, pero para aquela xa estaba moi enfermo e faleceu en maio do 92. Cinco meses máis tarde morreu tamén Jualma por unha doencia cardíaca provocada polo consumo de drogas. Pako, o batería, abandonou a música pero a veces xúntase con outros artistas vascos para concertos de homenaxe aos seus compañeiros. 

Cicatriz foi tamén unha band punk de Vitoria, considerada un dos mellores grupos do seu xénero. Todos os seus membros faleceron antes de 1996, por sobredosis ou por enfermedades asociadas ao consumo de drogas. 



Nacha Pop foi un grupo madrileño que obtivo os primeiros grandes éxitos do pop cantado en castelán, entre eles unha canción considerada a mellor de toda a música pop española, todo un clásico, "Chica de ayer". 



O seu cantante e compositor Antonio Vega tivo unha prolífica carreira musical mesmo tras abandonar Nacha Pop, pero a súa traxectoria sempre estivo asociada ao consumo de heroína. Aquí podedes velo nunha foto de finais dos 70. 



Antonio faleceu en 2009 tras décadas de adicción, convertido nunha sombra do que foi. 



Vos aconsello que non consumades drogas. E, moi importante, desconfiade de inmediato de quen vos ofreza probalas.

Feliz semana.


Conversos XI: A historia de Javier Aldama.

Agora outro video coa historia de Javier Aldama, un rapaz madrileño que na súa xuventude comezou a afastar da Igrexa. A raíz dunha experiencia da súa hirmá, acompañouna a Medjugorje, onde viveu un proceso de conversión. 



Feliz semana. 

O Sacramento da Confirmación.

Fagamos un pequeno repaso sobre os sacramentos da Igrexa. 









Para profundizar nos sacramentos e o seu significado tendes tamén esta entrada.   

Centrándonos no sacramento da Confirmación, para definilo podemos acudir ao Catecismo oficial da Igrexa, que tendes nun link á dereita.  


1315 "Al enterarse los Apóstoles que estaban en Jerusalén de que Samaría había aceptado la Palabra de Dios, les enviaron a Pedro y a Juan. Estos bajaron y oraron por ellos para que recibieran el Espíritu Santo; pues todavía no había descendido sobre ninguno de ellos; únicamente habían sido bautizados en el nombre del Señor Jesús. Entonces les imponían las manos y recibían el Espíritu Santo" (Hch 8,14-17).

1316 La Confirmación perfecciona la gracia bautismal; es el sacramento que da el Espíritu Santo para enraizarnos más profundamente en la filiación divina, incorporarnos más firmemente a Cristo, hacer más sólido nuestro vínculo con la Iglesia, asociarnos todavía más a su misión y ayudarnos a dar testimonio de la fe cristiana por la palabra acompañada de las obras.

1317 La Confirmación, como el Bautismo, imprime en el alma del cristiano un signo espiritual o carácter indeleble; por eso este sacramento sólo se puede recibir una vez en la vida.

1318 En Oriente, este sacramento es administrado inmediatamente después del Bautismo y es seguido de la participación en la Eucaristía, tradición que pone de relieve la unidad de los tres sacramentos de la iniciación cristiana. En la Iglesia latina se administra este sacramento cuando se ha alcanzado el uso de razón, y su celebración se reserva ordinariamente al obispo, significando así que este sacramento robustece el vínculo eclesial.

1319 El candidato a la Confirmación que ya ha alcanzado el uso de razón debe profesar la fe, estar en estado de gracia, tener la intención de recibir el sacramento y estar preparado para asumir su papel de discípulo y de testigo de Cristo, en la comunidad eclesial y en los asuntos temporales.

1320 El rito esencial de la Confirmación es la unción con el Santo Crisma en la frente del bautizado (y en Oriente, también en los otros órganos de los sentidos), con la imposición de la mano del ministro y las palabras: Accipe signaculum doni Spiritus Sancti ("Recibe por esta señal el don del Espíritu Santo"), en el rito romano; Signaculum doni Spiritus Sancti("Sello del don del Espíritu Santo"), en el rito bizantino.


1321 Cuando la Confirmación se celebra separadamente del Bautismo, su conexión con el Bautismo se expresa entre otras cosas por la renovación de los compromisos bautismales. La celebración de la Confirmación dentro de la Eucaristía contribuye a subrayar la unidad de los sacramentos de la iniciación cristiana.

Tamén vos poño un vídeo cortiño do Papa Francisco dirixíndose a uns mozos que preparaban a súa confirmación. 



Como pregunta: cándo recibiron os apóstolos o sacramento da confirmación? 

Feliz semana.