A alianza continúa: a historia de Moisés.

Ata agora vimos as Alianzas establecidas por Deus: a primeira con Noé e a segunda con Abram. 

Únicamente mencionaremos aquí que Moisés foi o libertador da escravitude que os hebreos sufrían a cargo dos exipcios, tomando aos hebreos para atravesar o deserto durante 40 anos e finalmente entregarlles a terra prometida. Todo isto está relatado no libro do Xénese e debía soarvos. Se non é así podemos comentalo na catequese. 

Unha vez fóra de Exipto, os israelitas chegaron ao monte Sinaí, onde se produce a pasaxe relatada no capítulo XIX. 

1O día en que se cumprían os tres meses da saída dos israelitas de Exipto, chegaron ó deserto do Sinaí. 2Procedentes de Refidim, chegaron ó deserto do Sinaí e acamparon alí, ó pé do monte. 3Moisés subiu ó encontro de Deus, e o Señor chamouno desde a montaña, para mandarlle dicir ós descendentes de Xacob, comunicarlles ós israelitas: 4‑"Vistes como tratei ós exipcios, como vos levantei a vós sobre ás de aguia e vos acheguei a min. 5Se agora me obedecedes e gardades a miña alianza, seredes a miña propiedade escolleita entre todos os pobos, pois a terra é toda miña. 6Vós seredes para min un reino de sacerdotes, un pobo consagrado. Isto é o que lles has dicir ós israelitas".

7Moisés foi chamar os anciáns de Israel, para exporlles as palabras que lle mandara o Señor. 8O pobo todo a unha respondeu: ‑"Faremos todo o que dixo o Señor". Moisés volveu onda o Señor coas palabras do pobo. 9O Señor díxolle a Moisés: ‑"Voume acercar a ti na mesta nube, para que o pobo oia como falo contigo e para que en diante crea en ti". Moisés levoulle ó Señor a resposta do pobo.

Como lestedes antes, a Alianza con Abram fóra elaborada cun rito. Agora a confirmación da Alianza vaise efectuar dun xeito moito máis elaborado. 

Moisés comeza por recibir os mandamentos e o código da Alianza (disposicións legais que regulan a vida en común dos israelitas), o que supón que a aceptación da Alianza e aceptar a protección e guía de Deus cara á terra prometida require unha contrapartida. Agora ben, esa contrapartida non supón unha adoración especial senon un comportamento de hirmandade (non mentir, non roubar, non matar) entre os membros do pobo de Israel. Isto si supón unha novidade. Pero aínda máis, se nos anteriores casos a Alianza quedaba como unha declaración de Deus, agora supoñerá unha complicada elaboración por parte dos hebreos. 

3Moisés veu e expúxolle ó pobo as palabras do Señor e as súas decisións, e o pobo a unha respondeu: ‑"Faremos todo o que dixo o Señor". 4Moisés puxo por escrito todas as palabras do Señor.

O día seguinte Moisés ergueuse cedo, construíu un altar na aba da montaña e chantou doce estelas, polas doce tribos de Israel. 5Despois mandou a algúns mozos israelitas que ofrecesen holocaustos e sacrificios de comuñón ó Señor. 6Moisés colleu a metade do sangue e botouna en recipientes, e a outra metade asperxeuna no altar. 7Despois colleu o libro da alianza e leullo en voz alta ó pobo. Este respondeu: ‑"Faremos todo o que dixo o Señor, e obedeceremos". 8Entón colleu Moisés o sangue e asperxeu ó pobo con el, dicindo: ‑"Este é o sangue da alianza que o Señor fai convosco, conforme as palabras lidas".

9Moisés, Aharón, Nadab, Abihú e setenta anciáns de Israel subiron á montaña 10e viron ó Deus de Israel. Debaixo dos seus pés había coma un pavimento de zafiro, limpo coma o mesmo ceo. 11Deus non alongou a man contra os escolleitos de Israel, que puideron ver a Deus. Despois comeron e beberon.

12O Señor díxolle a Moisés: ‑"Sube á montaña e queda onda min. Dareiche as táboas de pedra coa lei e cos mandamentos que escribín, para que llos ensines ó pobo".

A día de hoxe esta data segue conmemorándose na nación de Israel como Shavuot (Pentecostés) e para eles significa a entrega da Torah (lei de Deus) e a liberación espiritual nacional, en contraposición coa festa da Pascua (Pésaj) que conmemora a liberación política de Exipto. 

Quixera logo que me respondérades o que entendedes por "Holocausto" e por "sacrificios de comunión". 

Feliz semana. 

Conversos V: a historia do Padre Quique.

Non sabía si poñer este video para rapaces, pero é que pártome véndoo cos disparates que conta o Padre Quique, ou Enrique Cabrera, de San Blas (Madrid).

O Padre Quique naceu nunha familia de tradición atea, e él mesmo foi un ateo militante durante case toda a súa xuventude. No vídeo relata cómo acabou facéndose cura, nada menos, e considero que é unha testemuña fantástica. 

Saúdos e feliz semana. 

Dolores O'Riordan, ou por unha vez vou poñer algo de música.

A visualización deste video é voluntaria. 

Como xa saberedes hai dúas semanas faleceu Dolores O'Riordan, a cantante do grupo irlandés Cranberries. Igual vós non a coñecíades, pero vos aseguro que os vosos pais a teñen escoitado moitas veces, e seguramente teñen disfrutado das súas cancións, moitas delas éxitos mundiais.

Ela nacera en Irlanda, no condado de Limerick, un lugar moi parecido a Baio ou máis ben moi parecido a calquera das aldeas de arredor de Baio. E se cadra o que non sabedes é que Irlanda é unha nación moi católica e ela, se ben non practicaba, definíase como unha persoa relixiosa. Ao fin e ao cabo comezara a cantar no coro da igrexa. 

Era moi admiradora do Papa San Xoan Pablo II. Reunírase con él no Vaticano e logo comentou: "Era precioso, moi santo. Estaba tola por él. Penso que realmente se preocupaba polos pobres e que amaba reunirse coa xente. Vino cando viñera a Limerick, cando eu era unha nena, foi bastante alucinante levar a miña nai para velo." Fixera unha fantástica interpretación da "Ave María" xunto a Luciano Pavarotti. Se vos fixades, na final do vídeo aparece a princesa Diana de Gales, que quedara moi impresionada coa actuación. 

Tamén efectou declaracións pro vida e desaconsellando o aborto, como podedes ver na seguinte ligazón. 

Con todo pasou por moitos disgustos: ao pouco de nacer ela o pai de familia sofrira un grave accidente e quedou paralítico. A súa casa desaparecera nun incendio, e ela sufrira abusos por parte dun veciño. A raíz diso sofreu depresión e anorexia. Nos derradeiros anos foralle diagnosticado un trastorno bipolar tras agredir a un policía e unha azafata de avión.

Aquí vos deixo o concerto que deron en París no ano 1999. Se activades os subtítulos podedes ver a letra das cancións en portugués, enténdense bastante ben. Se cadra aos vosos pais gústalles. 

Deica logo. 

A Alianza continúa: a historia de Abram.

Continuamos co tema da Alianza, e agora coa seguinte ocasión en que a vemos nos textos bíblicos: a Alianza con Abram. Aparece no capítulo XV do Xénese: Abram era moi maior, non tivera descendencia e ía morrer sen fillos. 

1Despois disto Abram oíu en visión palabra do Señor: ‑"Non teñas medo, Abram. Eu son para ti un escudo. O teu pago será moi grande".

2Abram preguntou: ‑"Señor e dono meu, ¿que me darás, se vou morrer sen fillos, e o damasceno Eliézer será o meu herdeiro?" 3E insistiu: ‑"Mira que non me deches descendencia e que un criado da casa será o meu herdeiro".

4O Señor respondeulle: ‑"Non será ese o teu herdeiro. Será un fillo teu". 5Logo levouno fóra e prometeulle: ‑"Olla cara ó ceo e conta as estrelas, se é que podes. Así terás de descendentes". 6Abram creu ó Señor, que llo tivo en conta para a xustificación.

7Despois díxolle o Señor: ‑"Eu son o Señor, que te sacou de Ur dos Caldeos, para che dar en herdo esta terra".

8Abram preguntou: ‑"Señor e dono meu, ¿como saberei que será miña?"

9O Señor respondeu: ‑"Tráeme unha becerra, unha cabra e un carneiro, todos eles de tres anos, e mais unha rula e unha pomba".

10Abram trouxo todo, partiu os animais polo medio e puxo unha metade fronte á outra; pero as aves non as partiu. 11Os voitres descendían á carnada, e Abram espantábaos. 12Cando o sol estaba para se pór, apoderouse de Abram un sono profundo e invadiuno unha escura ansiedade.

13Entón díxolle o Señor: ‑"Saberás que os teus descendentes terán que estar coma forasteiros nunha terra allea, e que os escravizarán e os oprimirán por catrocentos anos. 14Pero has de saber tamén que eu castigarei ó pobo que os escravice, e despois eles sairán con moitos bens. 15Ti irás xuntarte en paz con teus pais; serás enterrado ó cabo dunha boa vellez. 16Despois de catro xeracións volverán eles aquí, pois aínda non chegou ó seu cúmulo a maldade dos amorreos".

17Cando se puxo o sol e se fixo noite pecha, Abram viu pasar entre os membros dos animais tallados un fume coma de forno e un facho de lume. 18Aquel día fixo o Señor con Abram esta alianza: ‑"Os teus descendentes dareilles esta terra, desde o torrente de Exipto ata o gran río Éufrates, 19as terras dos Quenitas, dos Quenizitas, dos Cadmoneos, 20dos Hititas, dos Perizitas, dos Refaítas, 21dos Amorreos, dos Cananeos, dos Guigarxitas e dos Iebuseos".

Polo que temos lido esta vez a Alianza ten unha característica que logo veremos repetida: a conmemoración da Alianza cunha víctima sacrificial. Polo común aprovéitase o sangue da vítima. A vítima tamén é partida en dous, e os que aceptan a Alianza pasan polo medio dos anacos da vítima, como decindo “esto pase a quen non cumpra o pacto”.

Será usual no xudaísmo solicitar o perdón dos pecados mediante o sacrificio dun animal. 

 

Agnus Dei. Zurbarán. 1640. 

Como exercicio, vos pido que comparedes a Alianza con Noé e a Alianza con Abram. 

Saúdos. 

Conversos IV: A historia de José María Zavala.

A visualización deste video é voluntaria. 

Consiste nunha conferencia ditada polo xornalista José María Zavala, que usualmente escribía no diario El Mundo. Era un xornalista famoso e tiña escrito varios libros sobre historia e política. 

A súa conversión produciuse o 5 de agosto do ano 2009, segundo él explica por intercesión do Padre Pío de Petrelcina (en Italia o Padre Pío é máis famoso que Cristiano Ronaldo en España), de quen é moi devoto. Aquel día comprendeu que de non cambiar a súa forma de vivir iría sin remedio ao inferno. 

De inmediato quixo confesarse e cando entrou nunha igrexa procurando confesión atopouse con que o sacerdote era un antigo compañeiro de colexio, que resultou ter a clave para que José María endereitara a súa vida.

Dende aquela marchou vivir a Murcia, escribe algúns artigos no diario La Razón, escribe libros de corte relixioso e leva a páxina web Religión en Libertad, que considero recomendable.

Vos invito a que o vexades, considero que é bastante curioso. 

Feliz semana. 

Adeus a Don Francisco

Como xa sabedes, esta semana pasada faleceu e recebeu sepelio Don Francisco, o antigo párroco de Baio co que fixéstedes a primeira comunión. 

Vos pediría que vos despedírades del polo menos cunha soa oración para pedirlle ao Señor que o acolla no seu seno. 

Tamén vos pediría que pensárades por un momento na soledade que se vive cando se é sacerdote, no pouco que se ocupa a xente dos sacerdotes cando se supón que o sacerdote debe estar sempre pendente a responder cando se lle solicitan cousas, e nas poucas vocacións que se dan hoxe en día. Vos pediría outra oración polos nosos sacerdotes e polo aumento de vocacións. 

E para decirlle adeus, a foto da homenaxe que lle fixo a parroquia o pasado mes de xuño.