Non vou este domingo 11 de marzo.

Quédome en Ourense, que foime pillar o temporal completo. 

Así, quedan para o domingo que ven as últimas dúas entradas.

Por outra parte, se non vístedes o anuncio, a misa de mañá domingo será en Baio Pequeno, xa que o templo novo tivo desperfectos debido ao temporal.

Feliz semana. 

O evanxeo, ou a mensaxe da boa nova do Reino de Deus.

Xa unhas décadas antes do nacemento de Xesús, Palestina vivía nunha situación de espera da intervención de Deus, da chegada do Mesías. 

Foi un tempo no que se suscitaron varios movementos relixiosos. Como xa comentáramos, Xesús dirixiuse ao de San Xoán Bautista, que anunciaba a chegada do xuízo de Deus e impartía o bautismo como signo de arrepentimento e conversión, sendo o propio Xesús bautizado. 

O evanxeo de Xoán describe que Xesús estivo no grupo de Xoán, ata que chegado un intre toma o seu propio camiño, posiblemente tras descubrir un novo xeito de valorar o intre histórico e a actuación de Deus.

No capítulo XIII de Mateo, Xesús fala en diferentes versículos do Reino. 

31E contoulles outra parábola:

‑O Reino dos Ceos é semellante a un gran de mostaza que un home sementou na súa horta. 32A mostaza vén sendo a máis pequerrecha de todas as sementes; pero cando medra chega a ser meirande ca todas as hortalizas, converténdose nunha árbore; de tal xeito, que mesmo os paxaros veñen facer o niño nas súas pólas.

33Díxolles outra parábola:

‑O Reino dos Ceos é semellante ó fermento que unha muller amasou en tres medidas de fariña ata que todo levedou.

34Todo isto lle falou Xesús en parábolas á xente, e nada lle falaba que non fose por medio de parábolas. 35De xeito que se cumprise o que dixera o profeta:

Abrirei a miña boca para dicir parábolas, proclamarei cousas escondidas desde que o mundo é mundo.

44O Reino dos Ceos é semellante a un tesouro agachado nunha leira: o home que o atopou vólveo a agachar; e, cheo de alegría, vai vender canto ten para mercar aquela leira.

45Tamén se parece o Reino dos Ceos a un tratante de perlas finas: 

46en atopando unha de grande valor, foi vender canto tiña e mercouna.

Máis que centrarse na inminencia do xuízo de Deus, como facía Xoán, Xesús proclama a chegada do Reino de Deus como "gracia" e "boa nova" ("evanxeo", en grego). Se ben continúa coa compoñente de xuízo, a boa nova incide na graza, e na salvación ofrecida a todos sen excepción. Reclámase a "metanoia", traducible como "penitencia", pero tamén como "cambio de mentalidade".

A chegada do Reino de Deus convírtese logo nun elemento clave da predicación de Xesús.

Qué pensades vós que é o Reino de Deus?

Feliz semana. 

Conversos VIII: Jesús García e o descubrimento de Magdala.

Esta é a entrada voluntaria. 

Jesús García é outro converso que sufreu unha transformación nunha viaxe a Medjugorje que fóra cubrir como xornalista. 

Dende aquela ten escrito varios libros de corte relixioso.

Tamén ten colaborado co sacerdote mexicano Juan Solana. Este sacerdote comprara uns terreos en Israel, en Terra Santa, e cando empezou a excavación do solar produceuse un descubrimento sorprendente. Vos invito a que o vexades, describe no vídeo todo o sucedido. 

Feliz semana. 

Xesús de Nazaret.

Deixamos definitivamente o Antigo Testamento para entrar no Novo. 

A parte do Novo Testamento correspóndese case por completo coa predicación e os feitos de Xesús, se ben tamén incorpora os feitos e prédicas dos apóstolos tras a partida de Xesús, cartas dirixidas polos apóstolos ás comunidades cristiás primitivas e o libro do Apocalipse. 

Soamente vos faría unha pregunta: qué sabedes exactamente de Xesús?

Pídovos que reflexionedes un pouco na pregunta: pensástedes en cómo foi a súa infancia, en qué tipo de sociedade e tempo viveu, con quén se xuntaba, a quén se enfrentou, e o máis importante, o que intentaba decir e por qué medios o fixo?

Feliz semana.  

Conversos VII: Infinito +1.

Non sei se conocedes a Juan Manuel Cotelo. É un xornalista,distribuidor, produtor e director de películas madrileño (con ese apelido non sei se preguntarlle se os seus pais veñen de Bergantiños como un día mo presenten) que actualmente reside en Valencia. 

No ano 2008 fundou a produtora e distribuidora Infinito+1. Con ela fixo a película "La última cima", sobre a vida do sacerdote madrileño Pablo Domínguez Prieto. 

Poderíamos decir que Juan Manuel é outro converso. No seguinte video aporta a súa testemuña. 

Tras unha serie e un disco, realizou a película "Tierra de María". Non a subín eu, xa estaba na canle de gloria.tv, se vale para que nos preocupemos máis pola súa obra pode estar ben.

A película está estruturada como un documental con entrevistas a diferentes persoas que teñen algo en común, unha conversión radical e profunda, un cambio absoluto de vida. Se as semanas anteriores funvos poñendo videos de conversos, esta película sería como un festival da conversión: un empresario anticatólico que percorre países solicitando que se consagren aos corazóns de Xesús e María, un cirurxano abortista que abandona todo para abrir unha clínica para persoas sen recursos, unha cotizada bailarina de Las Vegas agora paralizada que te invita a ser agradecido con Xesús... todos contan historias insólitas de cambios radicais dos que non se arrepinten. 

Con vós Juan Manuel Cotelo no papel de investigador, na película Tierra de María. 

Conversos VI: A historia de María Vallejo Nágera.

Agora vos deixo unha conferencia da escritora María Vallejo Nágera. 

María Vallejo Nágera foi filla do psiquiatra Juan Antonio Vallejo Nágera. Na súa xuventude fóra modelo, casara cun enxeñeiro español que traballaba en Londres nas finanzas da City, e escribira algún libro. Dun xeito bastante sorprendente para ela mesma atopouse indo de viaxe a Medjugorje, onde unha iluminación do Espíritu Santo levouna a unha conversión tumbativa, ao estilo de San Pablo. Dende aquela modificou toda a súa vida e adícase a dar conferencias sobre a súa conversión e escribe libros de temática católica. 

Como di moitas cousas no vos comento máis, se ben vos recomendo que o vexades. 

Saúdos.

O Novo Testamento ou Nova Alianza.

Aínda que o Antigo Testamento é bastante máis amplo que o que temos visto ata agora, imos dar un salto sobre o resto dos seus libros para colocarnos xa na vida de Xesús, o Novo Testamento. Hai unhas cantas peculiaridades máis sobre estes libros. 

San Xoan Evanxelista. 

O Novo Testamento foi escrito cara a segunda metade do Século I. Neste momento xa comezaban a desaparecer os testigos directos da vida de Xesús, o que seguramente motivou aos redactores a poñer por escrito as súas vivencias. Por outra banda as comunidades cristiás eran aínda moi débiles e inseguras, polo que a posesión de textos de referencia podería ter para elas inestimable valor. No que atinxe aos seus valores vitais, estas persoas tiñan en alta estima a honra, entendida ésta como a imaxe que os demáis teñen de cada un, as diferenzas sociais eran tan tremendas como insalvables e existía unha grande rivalidade entre o agro e a urbe, que vivían de xeitos completamente distintos. Na Xudea do I século algunhas das cidades estaban moi influenciadas pola cultura grega, e mantiñan incluso tendencias prorromanas, en grande contradicción con Xerusalén, que sendo a capital do mundo hebreo era tamén o centro do xudaísmo radical. 

O Israel do Século I era un lugar cheo de tensión irresolubles, que acabaron por estalar en varias guerras xudeorromanas a partir do 66 d.C. 

Asedio romano a Masada nos anos 72-73. 

Agora ben, se lemos uns textos dirixidos a persoas que viviron hai milenios en circunstancias históricas ben distintas, pode haber matices importantes que non poden pasarse por alto. 

Dende este punto de vista teremos varios planos de lectura: o primeiro sería o noso, somos xentes do Século XXI que empregamos Internet. O segundo o do evanxelista que emprega pergaminos e diríxese a un público moi concreto. Finalmente estaría o plano de Xesús, orixe desas tradicións transmitidas e reelaboradas. 

Con todo os párrafos anteriores casan bastante ben co escrito no Novo Testamento. É precisamente nese contexto de grandes tensións no que cobran máis vixencia as palabras e os feitos de Xesús, que terminan por adquirir grande senso relixioso, e tamén moral e social.

Sabemos de Xesús que viveu durante anos en Nazaret, e que parteu a unha busca relixiosa entroncada coas súas raíces xudeas que lle levou primeiro onde Xoán o Bautista, para independizarse del algún tempo despois. Xesús fala para diferentes públicos, sobre todo faino en parábolas, o que facilita a súa memorización e lle da un carácter moi plástico.

A clave do Novo Testamento está no relato da prédica e dos feitos de Xesús. 

Pero aínda así sucede que os  cando os evanxelistas escriben sobre él fano para un público ansioso, pois eles, e se cadra Xesús tamén, estaban convencidos da inminencia da nova chegada de Xesús e do reino de Deus. Logo, os evanxelistas comezan por presentar algúns datos da vida de Xesús, pero ao propio tempo escreben para comunidades distintas (hebreos, romanos, gregos, incluso galos) e intentan presentar a Xesús dun xeito adecuado para o público ao que se dirixen. Francamente, a veces penso que a min mesmo sucédeme algo semellante. 

Mateo diríxese máis aos cristiáns que veñen do xudaísmo, presentando a Xesús como o Mesías prometido co que se perfecciona a Nova Alianza. Marcos diríxese aos cristiáns que veñen do paganismo, interésase polo carácter de Mesías e Fillo de Deus, e céntrase máis nos feitos e no camiño da cruz. Lucas ten máis preocupación pola datación e o método histórico. O de Xoán é un evanxelio moi didáctico, filosófico e espiritual, preocupado ao tempo pola divinidade e a humanidade de Xesús, con moitos discursos e a converxencia final no mandamento do amor fraterno.

E agora a pregunta: qué libros compoñen o Novo Testamento?